Tijdens een fietstocht kan ik enorm genieten van de rust van het landschap, het gezoem van wielen, geruis van rijwind, bladeren of riet en het gezang van vogels. En dan is het daar opeens: tik…tik…tik… Het komt bij mijn fiets vandaan en het houdt op als ik stop met trappen. Ik voel al rijdend aan mijn bidon of deze wel goed in de houder zit en ik controleer of het fietspompje ernaast niet tegen het frame aankomt. Ik merk niks bijzonders en als ik weer doortrap gaat het onverbiddelijk door: tik…tik…tik… Ik stap af en voel aan mijn cranks en pedalen of er sprake is van speling, maar dit blijkt niet het geval en ook het controleren of de ketting wellicht ergens tegenaan tikt levert niks op. De rest van de rit frustreert mij het geluid en na een tijdje is alles wat ik nog hoor: tik…tik…tik…

Eenmaal thuis heb ik de neiging om de vraag naar de oorzaak van het irritante getik met mijn natuurwetenschappelijke achtergrond volgens bijbehorende methode aan te pakken, dus er vormt zich een hypothese, die zal worden getoetst middels een experiment met resultaat en een bijbehorende conclusie. Hypothese: mijn bladbouten zijn losgetrild. Experiment: aandraaien en een stukje fietsen. Al bij het aandraaien voel ik dat de bouten niet echt los zitten en nog voor ik aan de rest van het experiment begin besluit ik om gelijk maar de hypothese dat het misschien de schroefjes van de bidonhouders zijn mee te nemen. Bij mijn eerstvolgende fietstocht moet ik beide hypotheses verwerpen.

In een groep is het nog enigszins te doen. Er is voldoende afleiding in beeld en geluid, zeker zolang we de wind op kop hebben. Bij het stuk met de wind in de rug wordt het echter opeens een stuk stiller in ons peloton en boven het gezoem van de wielen uit is het weer duidelijk hoorbaar: tik…tik…tik… Ik ben echter niet de enige stoorzender. Er is vlak voor me ook: piep…piep…piep… Ik weet vast te stellen van welke fiets het hoogfrequente gepiep afkomstig is en als we naast elkaar terecht komen vraag ik mijn clubgenoot of hij niet horendol wordt van het gepiep, evenals als ik dat word van mijn getik. Hij was er weken geleden al door iemand op gewezen en op zoek gegaan naar de oorzaak, maar had hem niet kunnen vinden. Inmiddels had hij alle invetbare onderdelen van zijn fiets opnieuw ingevet en het gepiep was gebleven. Het irriteerde hem echter niet. Hij kon deze frequentie toch niet waarnemen. Ouder worden heeft voordelen.

Toen ook controle van mijn schoenplaatjes en het opnieuw inpakken van mijn zadeltasje geen oplossing voor het tikprobleem opleverden heb ik de fietsenmaker maar ingeschakeld. Als het ergens in het inwendige van mijn fiets zat, leek het me beter dat er een vakman naar zou kijken en ik maakte een afspraak om mijn fiets naar de werkplaats te brengen. Vreemd genoeg was de eerstvolgende fietstocht het getik acuut over, als kiespijn, die opeens weg is als de tandarts eenmaal gebeld is. Hiervoor had ik op dat moment geen afdoende natuurwetenschappelijke verklaring. De monteur wist echter wel een defect vast te stellen: er zat vrijwel geen vet meer tussen mijn bottom bracket en mijn trapas. Ik moest het bijbehorende plaatje even opzoeken, maar ik begrijp het inmiddels en het is ook best logisch dat er, na zowel een regenachtige Tecklenburg Rundfahrt als een extreem nat begin van de Jean Nelissen Classic, de nodige uitspoeling had plaatsgevonden.

Eenmaal thuis onderwerp ik mijn gerepareerde fiets onmiddellijk aan een testrit. Tegen mijn principes van een fijne solorit in, begin ik mijn tochtje met een stukje met wind in de rug, zodat ik het goed kan vaststellen. Ik wil zo snel mogelijk zekerheid. Er is gezoem van mijn wielen en wat rijwind. Er zijn weliswaar geen vogelgeluiden en bladgeruis, want ik heb een nogal kaal stuk weg opgezocht, maar er is ook geen getik! Opgelucht genietend van de rust en van de wind in de rug schakel ik op. Krrr…krrr…krrr… Mijn ketting ratelt en blijft ratelen in dit verzet. Terugschakelen en verder opschakelen verhelpt dit probleem op korte termijn, merk ik. Irritant is het zeker, maar gelukkig geen nieuw mysterie. Ik had bij de fietsenmaker gelijk mijn ketting en cassette laten vervangen en de derailleur behoeft blijkbaar enige bijstelling in dit verzet. Gelukkig weet ik zelf hoe dat moet: met het juiste gereedschap een stelschroefje verdraaien en de ellende is over. Een tikje blijkt voldoende.