De mountainbikeroute van Lochem leek voor mijn Project Dutch Mountains wegens de kritieken die deze route had op mtbroutes.nl ideaal om op een cyclocrosser te doen. Zo had ik bedacht dat ik mooi deze twee zaken kon combineren: ik kon die route eens bekijken en tegelijk wat acclimatiseren op mijn onlangs aangeschafte Ridley. Ik parkeerde de ‘ingefietstmobiel’ bij De Nieuwe Aanleg in Almen, zodat we eerst naar het zuiden zouden kunnen fietsen en als we er daarna nog zin in hadden eventueel aansluitend ook de lus naar het noorden zouden kunnen doen. Alle lussen bij elkaar vormen volgens de beschrijving een mountainbikeroute van maar liefst 90 kilometer.

Nadat we de eerste routebordjes hadden gevonden, die na wat rondrijden om de navigatie de route te laten oppikken gewoon op de parkeerplaats bijna achter mijn auto bleken te staan, begonnen we met een stuk grasland langs het kanaal. Hier werden me de eerste verschillen tussen de crosser en een mountainbike zo nu en dan al pijnlijk duidelijk. Het pad was erg hobbelig en vol kuilen, die tussen het hoge gras niet altijd goed te zien waren. De Ridley hielp me er bij elk gat dat ik over het hoofd zag genadeloos aan herinneren, dat de crosser over geen enkele vorm van vering beschikte.

Nadat we het kanaal waren overgestoken voerde de route ons vooral over zandpaden-met-fietspad en soms wat asfalt richting de plaatsen Lochem en Barchem. Ik was meteen al blij met de gpx-track die ik op de Garmin had gezet, want de bordjes waren niet altijd even duidelijk. Het in lichtgroen uitgevoerde internationale mtb-symbool was soms zo vaal en derhalve niet contrasterend tegen de witte achtergrond dat pas van dichtbij te zien was welke kant deze op wees. Soms ontbraken bordjes op cruciale punten volledig. De gpx-track echter, die ik van mtbroutes.nl afgehaald had, was ook niet feilloos. Bij een Y-splitsing al vrij vroeg in de route stond geen bordje. De gpx gaf daar twee paarse lijnen en een afslagbegeleiding naar links. Daarna kreeg ik de melding ‘van koers’ en bleken we toch naar rechts te moeten. Later thuis zag ik dat de track daar inderdaad een heen-en-weer gefietst deel bevat, dat de maker niet heeft verwijderd en dat wij dus keurig hebben nagereden.

Wegens een fietsvierdaagse kwamen we veel mensen op de route tegen met een stadsfiets. Het grootste deel van de 65 kilometer met 200 hoogtemeters, die we uiteindelijk hebben gereden, was daar ook prima voor geschikt, hoewel het hier en daar wat modderig was. We werden hierdoor zo nu en dan getrakteerd op het wat zonderlinge beeld van groepjes mensen van veelal middelbare leeftijd, die op de mountainbikeroute hun stadsfietsen door een modderig gedeelte aan het voortduwen waren. Het enige deel, op wat toevallige leuke bospaadjes en losse singletracks na, dat echt wat weg had van een mountainbikeparcours was het gedeelte rondom de Lochemse Berg. Helaas liet daar de bewegwijzering nogal te wensen over. Tijdens een beklimming moest ik omkeren, aangezien de navigatie weer ‘van koers’ aangaf en we blijkbaar ergens op die bult gemist hadden dat we op een splitsing naar rechts hadden gemoeten. Ook hebben we in de buurt van het ‘Slootjesbos’ achteraf gezien een lusje gemist en ons daar ook nog ergens vergist doordat de bordjes van de groene wandelroute erg veel leken op de bordjes van de mountainbikeroute. Hierdoor kwamen we weer bij het begin van het ‘Slootjesbos’ uit, wat overigens niet erg was om twee keer te doen: dit was tenminste fun!

Het is toch wel heel anders door zo’n bos rijden op een cyclocrosser dan op een mountainbike. Ik moest aan een aantal zaken echt wel wennen. Ik merkte dat modder over het algemeen makkelijker is op de crossfiets. De dunnere banden snijden zich er een weg doorheen, terwijl ik met de mountainbike meer het gevoel heb eroverheen te drijven en minder controle kan houden. Boomwortels echter zijn wegens de vering en de brede banden weer veel gemakkelijker met de mountainbike dan op een crosser. Hierdoor had ik soms wat keuzestress als er zich ineens zowel boomwortels als modder op mijn route bevonden. Met mijn mountainbike zou ik in veel gevallen voor de wortels gekozen hebben, terwijl het nu op de Ridley echt handiger was dwars door de modder te gaan. Ik heb me dan ook een paar keer vergist. Bij beklimmingen merkte ik dat ik iets minder klein kon schakelen dan op de mountainbike, maar dat het klimmen op zich wel iets makkelijker ging, waarschijnlijk door de stijfheid van de fiets en de wat andere houding op de crosser. Het smallere stuur van de crossfiets geeft wat minder stabiliteit en een afdaling voelt door de racehouding meer als een duik in het diepe. Ik merkte dat het nog meer dan op de mountainbike van belang is voortdurend het parcours te ‘lezen’ om de beste route te kiezen. Hiervoor had ik al mijn aandacht nodig.

Het gedeelte bij Barchem was gelukkig dusdanig saai, dat ik weer wat kon bijkomen van het voortdurend focussen op zowel de ondergrond, de routepijltjes als de navigatie, wat een behoorlijk intensieve bezigheid bleek. Dit was een beetje het moment, waarop we besloten dat we niet ook nog het noordelijke deel zouden gaan rijden, daarvoor was het toch allemaal te veel van hetzelfde. Zo nu en dan zat er nog wel een leuk bospaadje of singletrack tussen. Hiervoor moesten we overigens regelmatig een stukje terugrijden, omdat bleek dat we de afslag weer eens hadden gemist. Van dit voortdurende spoorzoeken begonnen we inmiddels wel een beetje genoeg te krijgen. Over het algemeen liep de mountainbikeroute over goed aangereden zandwegen, waarop het met de Ridley lekker doorrijden was.

Het was inderdaad een hele geschikte route om te wennen aan die crossfiets, maar voor een mountainbikeroute waren er naar mijn smaak te veel gedeelten met saaie, rechte, weliswaar onverharde, maar ook op een eenvoudige stadsfiets prima te berijden fietspaden. Zo nu en dan waren er ook aanzienlijke stukken over asfalt, vooral in het meest zuidelijke gedeelte van de route en rond Almen. Misschien zouden de beheerders van het gebied wat kunnen investeren in kwaliteit in plaats van kwantiteit. Het gedeelte bij Lochem biedt mogelijkheden voor een echt leuke mountainbikeroute, maar de beroerde bewegwijzering was nu nogal irritant. De rest van de enorme route -wat wij ervan gezien hebben tenminste- is meer een hele mooie, maar gewone fietsroute door een prachtig stukje Achterhoek.

© ingefietst.nl