Etappe 4/8: ‘Topdag in de Jura’

La Chaux du Dombief-Oberlarg | 196,8 km 2866 hm

Samen met Diana peddel ik de eerste 7 kilometer van deze lange etappe naar het andere hotel, waar we enkele mede-Wielerbussers oppikken om er weer een mooi groepje van te maken. Er staan voor vandaag geen cols van naam in het routeboek, maar bijna 200 kilometer glooien door de Jura is ongetwijfeld beter te verteren in goed gezelschap. Ik heb er zin in. De eerste hellingen laten me weten dat mijn benen prima zijn vandaag en ik geniet van de frisse ochtendzon die de nevel in het groene landschap doet oplossen.

Actiefoto door de Jura, weer heerlijk geknipt vanaf de fiets door Cor Seijkens.

Het eerste gedeelte heuvelt op een dusdanige manier, dat het op een gegeven moment een sport wordt om in een afdaling voldoende momentum te houden om het volgende hellinkje zonder al te veel inspanning weer boven te geraken. Zo nu en dan wordt dit afgewisseld met een wat langere klim, maar nooit wordt het onaangenaam steil. Stiekem verzamelen we behoorlijk wat hoogtemeters, maar ze doen mij vandaag nergens pijn. Ik vind de omgeving prachtig: groene weiden, bossen en zo hier en daar wat rotsen. We rijden bijna 20 kilometer langs een groot meer, dat ik achteraf identificeer als Lac de Saint-Point. Als we na de pauzeplek van Wielerbus een flink aantal kilometers door een brede kloof rijden krijg ik de indruk dat we eigenlijk alleen maar afdalen vandaag, zeker als dat nog wordt afgetopt met een superafdaling om het plateau van de Jura te verlaten. De percentages duiken in de dubbele cijfers als we over een prachtige grote weg met prima asfalt denderen met heerlijke doordraaiende bochten. Zingen was niet nodig, maar een luidkeels “‘Jiiihaaa” heb ik niet onderdrukt.

Een terrasje voor een colastop was geen probleem vandaag, dit in tegenstelling tot de aanschaf van enkele bananen ergens onderweg, toen bleek dat een groepje mede-Wielerbussers juist voor ons de hele banaanvoorraad in dat winkeltje had opgekocht.

Als we echter voor de tweede maal tijdens deze reis een bezoekje aan Zwitserland brengen besef ik dat het niet lang zal duren voor er een einde komt aan al die afdaalpret. Vanaf Saint-Ursanne moeten er weer serieuze hoogtemeters gemaakt worden met een beklimming die in ons routeboek staat vermeld als “Les Rangiers”. Deze klim is slechts een kilometer of 7 lang, maar wel met stukken boven de 8 procent. Het is een prachtige weg. We fietsen eerst onder een indrukwekkende brug door, waarna er een stuk volgt door bos langs een riviertje om tenslotte tussen de weilanden met enkele haarspeldbochten naar het hoogtepunt toe te werken. Het valt me op dat automobilisten met een Zwitsers kenteken een zwoegende fietser over het algemeen minder ruimte gunnen dan hun Franse soortgenoten.

Beklimming “Les Rangiers” Foto: Cor Seijkens.

Terwijl we boven even wachten tot de groep compleet is krijgen we een verfrissend regenbuitje over ons heen, maar vanaf hier is het niet ver meer naar ons volgende hotel. Er moet na wederom een lekkere afdaling stiekem nog wel wat geklommen worden, maar als het kleine zwarte busje van Wielerbus a.k.a. “The Black Pearl” ons tegemoet komt rijden van waaruit Pim met welhaast halsbrekende toeren foto’s van ons maakt, biedt dit dusdanig veel afleiding dat ook die laatste kilometers voorbij vliegen. Het allerlaatste weggetje naar onze overnachting is nog wel even opletten, omdat er niet veel asfalt meer op te vinden is, maar dan zijn we ook op een plek, die als trouwlocatie niet zal misstaan. In het tot hotel gerenoveerde landhuis “Le Morimont” geniet ik heerlijk na. Wat een topdag was dit!

Laurens van den Hoek maakte van deze dag de volgende video: