In de zomer van 2018 ga ik weer in acht etappes op de fiets naar Nederland vanaf een startlocatie ergens in Europa. De Wielerbus on Tour 2e Editie start in Bled in Slovenië. Misschien moet je zoiets doen voordat je je aanmeldt, maar ik bedacht me afgelopen week dat het misschien wel een goed idee was om de cols van naam uit de routebeschrijving eens op te zoeken en me een beetje in te lezen. De hoogtemeters in de andere etappes komen natuurlijk ook niet vanzelf, maar aangezien daar vooralsnog geen namen van beklimmingen worden genoemd, kan ik mijn studie in eerste instantie slechts richten op wat er wordt gemeld over de eerste drie dagen. En dat mag er zijn.

In dit deel de twee bergpassen van de eerste etappe. Klik hier voor de gehele route van deze dag.

Vršič pas

Na het vertrek in Bled in Slovenië gaat het eerst richting Kransjka Gora om via de Vršič-pas naar Trento te rijden. Het was even zoeken hoe ik de benodigde letterversierselen met een toetsenbord kon aanbrengen, maar dan staat het toch uitermate sjiek zo’n pasnaam voor de eerste kuitenbijter van het grote fietsavontuur. Bijzonder is dat de weg over deze pas tijdens de Eerste Wereldoorlog werd aangelegd door Russische krijgsgevangenen. Een aantal van hen kwam om in een modderlawine. Tijdens de klim passeren we de Ruska Kapelica, een kapel die herinnert aan het noodlot van deze gevangenen. Tot de Tweede Wereldoorlog was de pasdoorgang op 1611 meter de grens tussen Italië en Joegoslavië, maar na deze oorlog kwam de pas in Joegoslavische en later Sloveense handen.

Deze pas heeft 50 haarspeldbochten, die tijdens de beklimming vanaf Kransjka Gora nummeren van 1 tot en met 24. In de afdaling naar Trento loopt het van 25 tot en met 50 door. De klim van ruim 11 kilometer stijgt gemiddeld met slechts een procentje of 7, maar wordt naar de top toe wel steeds steiler. Ergens wordt de 16 procent overschreden en sommige bronnen beweren zelfs dat de 25 procent wordt aangetikt. De diverse beschrijvingen beloven ons echter ook adembenemende uitzichten, waarvoor het noodzakelijk is tijdens de inspanning vooral ook de omgeving te blijven bekijken.

Sella Carnizza

Als ik op zoek ga naar profielen van de Sella Carnizza lijkt het erop dat wij haar vanuit het oosten vanaf de ‘watjeskant’ gaan beklimmen, aangezien de profielen vanuit het westen aanmerkelijk meer rood en donkerrood vertonen. Derhalve zijn verslagen van beklimmingen vanaf Slovenië niet te vinden. Ons reisgezelschap wacht de schone taak deze beklimming per fiets te verkennen en te zijner tijd meer wereldkundig te maken.

Volgens de beschrijving loopt over de bosrijke pas een smalle weg die het Ucceadal (Val Uccea, Učja) met het Resiadal (Val Résia) verbindt. Ik hoop dat het weggetje zo verkeersluw is als de schaarse beschrijvingen beloven, want er is niet veel ruimte op de smalle straat om te passeren. Er wordt tamelijk geklaagd over de slechte staat van de weg, aangezien zo nu en dan blijkbaar stukken asfalt maar ook vangrail ontbreken door vallend gesteente. Er zijn echter ook beschrijvingen van de aanleg van nieuw wegdek, maar het wordt me niet helemaal duidelijk wat de chronologie is van deze bronnen. Ik duim maar vast voor droog weer, gezien het feit dat de afdaling naar Resiutta er op de profielen steil uitziet, tussen de bomen ligt en derhalve met wellicht zo nu en dan een gedeelte met grind tamelijk verraderlijk zal zijn.

De eerste dag zal na deze twee cols eindigen in Tolmezzo in Italië, 140 km en 2660 hoogtemeters verwijderd van de start in Bled. Deze dag zal de opwarmer moeten zijn voor de tweede etappe, wanneer we de Plöckenpas, de Iselsbergpass en de Grossglockner Hochalpenstrasse voor de wielen zullen krijgen. Voor de liefhebber is er een lus via de Monte Zoncolan. Meer over deze cols in het volgende deel.

© ingefietst.nl

Voor deze beschrijvingen heb ik onder meer gebruik gemaakt van klimgeiten.nl, climbbybike.com, cyclingcols.com, dangerousroads.com en diverse reisfora.