Als een vriendin verhuist naar Assen, ontspringt in mijn brein een plan om haar binnenkort eens per fiets te gaan bezoeken. Een rustige duurtraining kan dan perfect worden gecombineerd met gezellig bijkletsen. Dit plan biedt ook de mogelijkheid om weer wat te oefenen met de diverse navigatiefuncties die mijn Garmin Edege 810 rijk is, maar waar ik tamelijk weinig gebruik van maak.

Terwijl ik in fietskleding nog met een kop koffie op de bank zit ontdek ik, terwijl ik door het menu klik, dat de Garmin kan navigeren op adres. Ik voer het adres van mijn vriendin in. De Garmin weet me al vrij snel te vertellen dat deze bank hemelsbreed 123 kilometer van haar huis in Assen verwijderd is. Ik druk op “rijden” maar krijg de mededeling dat het berekenen erg lang zal gaan duren, samen met het advies om “viapunten” in te voeren. Hoe dat laatste moet vertelt het toestel me niet. Ik laat de Garmin rekenen en het duurt inderdaad lang. Als ik mijn koffie op heb, verschijnt in het scherm de teleurstellende mededeling dat het apparaat onvoldoende geheugen heeft om een fietsroute naar Assen voor me te verzinnen.

Voor vandaag is dat niet erg, het bezoek staat pas over een paar weken op de planning. Ik heb bedacht om een uurtje of drie rustige duur te doen en als ik met de Garmin wil oefenen kan dat ook in stukjes. Ik verzin een adres in de buurt van Zutphen en typ ook het adres van mijn werk in. Als ik dan eerst navigeer naar Zutphen, vervolgens naar mijn werk en tenslotte naar huis, kan dat een mooie route opleveren voor een duurtraining.

Zutphen blijkt voor het apparaat niet te ver weg. Ik krijg de mededeling dat de bestemming hemelsbreed een kilometer of twintig van mijn huis af ligt, maar als de route is berekend, krijg ik geen informatie over hoe ver het nu daadwerkelijk fietsen is. Ik kan dat ongetwijfeld ergens instellen, maar nu ik al startklaar in de tuin sta, heb ik daar niet zo’n zin in. Gewoon gaan nu, we zien wel.

De eerste etappe is een aangename ervaring. Via wegen en weggetjes, die ik zelf niet zou hebben bedacht, navigeert de Garmin me naar het adres in Zutphen. Al snel weet ik niet meer waar ik me precies bevind, maar het apparaat leidt me feilloos door de mist. Afslagen worden aangekondigd met een piepje en ook als het tijd is om daadwerkelijk van richting te veranderen krijg ik een waarschuwing. Als ik ruim dertig kilometer heb afgelegd, ben ik bij het eerste ingegeven adres. Ik had al het vermoeden dat ik niet via de meest efficiënte route werd geleid, maar vijftig procent op de aangegeven hemelsbrede afstand zal van mijn tocht naar Assen al gauw 180 kilometer maken. Iets om rekening mee te houden.

Het is tijd voor het tweede adres. Ik stop even om zonder ongelukken door het menu te kunnen zoeken en laat het apparaat een route naar mijn werk berekenen vanaf waar ik nu sta. Ik blijk een stukje terug te moeten, maar dat kan de Garmin me blijkbaar alleen laten doen via een U-turn, waarvoor ik eerst een kilometer de weg moet vervolgen waarop ik me nu bevind. Dit is het begin van een reeks minder handige navigatieaanwijzingen, waarmee ik in de tweede etappe word geconfronteerd. De volgende is het feit dat ik al snel voor een onverharde weg sta. Ik weiger het tamelijk modderige pad in te rijden, waardoor ik ontdek dat het apparaat niet uit zichzelf herberekent. Ik stop de navigatie en laat het ding opnieuw rekenen vanaf mijn huidige positie. Dat lijkt te werken, maar na wat omzwervingen sta ik al snel weer voor hetzelfde zandpad. Ik puzzel wat door het menu en ontdek een knop “onverhard herberekenen” waar ik dankbaar op druk. Het werkt niet: het zandpad blijft onderdeel van mijn route. Ik geef me gewonnen en stuur het bos in. Mijn fiets is al dusdanig smerig van het natte wegdek, dat ik eenmaal weer thuis toch zal moeten poetsen en met de Continental Grand Prix 25 mm banden moet een beetje zandpad gewoon te doen zijn.

Het blijft niet bij dat ene pad. De Achterhoek heeft blijkbaar een indrukwekkende verzameling onverharde wegen, waar gemakkelijk een gerenommeerde Strade Bianche over georganiseerd kan worden en mijn Garmin heeft ze tussen Zutphen en mijn werk zoveel mogelijk op de route gelegd, zo lijkt het. De meeste zandpaden blijken prima te doen met een racefiets, maar een enkele keer word ik onaangenaam getrakteerd op kuilen, modder en puin.

Als de navigatie voor de zoveelste keer met een tijdelijk geheugenprobleem vastloopt in een afslagweergave knijp ik in de remmen. Ik probeer nog een keer tevergeefs de truc om een nieuwe route te laten bepalen vanaf het punt waar ik nu ben, als ik een appje van het thuisfront krijg: “Waar ben je?” Wat een enorm goede vraag. Ik heb werkelijk geen idee. Ik stuur een pinnetje met mijn locatie naar huis, waardoor ik leer dat ik me in de buurt van Zelhem bevind. Nu ik toch gestopt ben, vind ik het een goed moment om mijn handschoenen even uit te doen, hetgeen het iets eenvoudiger maakt om de sultana’s uit hun verpakking te peuteren. Het is vast mogelijk om ergens bij de instellingen iets veranderen, zodat die onverharde wegen worden vermeden en ook de pertinente weigering om te herberekenen is ongetwijfeld iets wat ik anders moet instellen. Ik zit op dat moment echter op een houten hekje te midden van nevelige weilanden bij enkele graden boven het vriespunt met ijskoude vingers een paar sultana’s te eten. Het apparaat anders instellen is niet iets wat op dat moment wil lukken. Ik ben inmiddels ruim zestig kilometer onderweg en nog een behoorlijk eind van huis. Die drie uur training gaat iets langer uitvallen vandaag.

Als de Garmin me in de laatste etappe over een weg stuurt waar ik niet mag fietsen en de herberekenfunctie wederom dienst weigert, besluit ik om vanaf mijn werk maar gewoon naar huis te trappen. Daar kan ik in alle rust en lekker warm de instellingen van het apparaat eens nader bestuderen. Als ik thuis arriveer heb ik een speurtocht van ruim honderd kilometer door de Achterhoek achter de wielen en is mijn training drie kwartier langer geworden dan gepland. Ik heb me zo nu en dan geërgerd, maar eigenlijk vooral uitstekend vermaakt. Ik heb stukken van mijn eigen omgeving gezien, waar ik nog nooit was geweest en het rijden van onverharde wegen is stiekem best leuk. Een dergelijke navigatiespeurtocht is in staat om van een lange, eenzame D1-training een boeiende belevenis te maken.

©️ ingefietst.nl

Thuis blijkt het grootste deel van de problematiek mijn eigen schuld. De functie “herberekenen” stond op “uit” wat verklaart dat het apparaat dat weigerde te doen. Ook blijkt er een optie te zijn om onverharde wegen, maar ook zaken als veerpontjes en tolwegen te vermijden. Hoe je deze optie inschakelt leg ik hieronder uit. Het feit dat de Garmin Edge 810 niet gewoon naar een adres 123 kilometer verderop kan navigeren zonder in geheugenproblemen te komen, blijft jammer, maar als ik de route opdeel in etappes moet het me lukken om in Assen te geraken. Ik moet er wel de tijd voor nemen zo heb ik vandaag gezien, aangezien de Garmin waarschijnlijk niet de meest voor de hand liggende route zal kiezen. Natuurlijk kan ik ook vooraf op de computer een route maken met waypoints in bijvoorbeeld een programma als Basecamp en die in het toestel zetten, maar ik wil juist eens gewoon net als vandaag het apparaat de opdracht kunnen geven me ergens heen te gidsen.

Het instellen van het navigeren op adres op de Garmin Edge 810

Ga naar instellingen (1) en kies voor activiteitenprofielen (2). Kies het gewenste profiel (3) en klik op navigatie (4). Door op routebepaling (5) te toetsen kunnen verschillende zaken worden ingesteld (6). Dit vooraf doen had mij een deel van de de hierboven beschreven problematiek kunnen besparen. Het is mogelijk om “herberekenen op verzoek” in te stellen en ook om items te selecteren, die je op de route wenst te vermijden (7).