Mocht je als boer de laatste tijd vreemde snuiters in je weiland ontwaren, die met hun fiets in de nek door het hoge gras struinen, of mocht je als bewaker van een militair terrein gemerkt hebben dat er steeds meer fietsers het bordje bij de ingang niet lijken te zien of mocht je je als eigenaar van de steenfabriek afvragen waarom er toch voortdurend wielrenners een stukje het terrein oprijden en weer omkeren, weet dan dat deze fietsers in de ban zijn van een fenomeen, dat zich sinds enkele jaren in het peloton manifesteert: explorer stats. Ik had me er tot afgelopen week nog niet in verdiept, maar na het eerste bewust gefietste vakje voel ik hoe expansiedrang voor bijzondere motivatie kan zorgen.

Op Strava kan een prachtige ‘heatmap’ tevoorschijn getoverd worden, die laat zien waar je allemaal op de fiets bent geweest. Veloviewer.com gaat nog een stapje verder, door aan deze gegevens van Strava statistieken te hangen. De ‘explorer score’ drukt in verschillende getallen uit hoeveel je van de wereldbol befietst hebt. Hiertoe is de wereldkaart opgedeeld in denkbeeldige vakjes van ongeveer anderhalf bij anderhalf kilometer en in hoe meer vakjes je per fiets bent geweest, hoe hoger je score. Elk vakje telt mee voor het totaal aantal ‘tiles’, maar er zijn extra scores voor wanneer je vakjes met elkaar weet te verbinden. Onderling verbonden vakjes, die boven, onder, links en rechts omringd zijn door andere befietste vakjes, tellen mee voor je ‘cluster score’. Het ultieme doel is met behulp van deze vakjes een zo groot mogelijk vierkant op de kaart te tekenen. Dit is je ‘max square’.

Om te begrijpen hoe dit fenomeen fietsers weet te verleiden hetzelfde gedrag te vertonen als fanatieke Pokémonjagers, besluit ik op een druilerige middag in mijn vakantie maar eens achter de computer te gaan zitten. Een Strava-account heb ik al en ook op veloviewer.com heb ik al eens rondgeneusd. Het blijkt dat het nodig is om op die laatste site een pro-abonnement te nemen, dat een kleine 14 euro per jaar kost. Mijn nieuwsgierigheid vindt dat niet duur voor al die leuke statistiekjes en zo geef ik even later de site de opdracht om al mijn Strava-data in te lezen in veloviewer. Dat duurt behoorlijk lang: ik heb ooit al mijn geregistreerde ritten van mijn Garmin in Strava gezet en die geschiedenis voert terug tot 2008. Enige tijd later kan ik in veloviewer onder het tabblad ‘summary’ bekijken hoe ik ervoor sta: 7724 befietste ‘tiles’, een ‘max square’ van 14×14 en een ‘max cluster’ van 907.

Ik voel bij het zien van deze getallen niet direct de behoefte om met mijn fiets in de nek door een weiland te struinen. Als ik echter onder het tabblad ‘activities’ de kaart met de gekleurde hokjes tevoorschijn weet te toveren begin ik een beetje te begrijpen hoe het werkt. Mijn grootste vierkant kan een flink stuk groter als ik dat ene hokje kan toevoegen. Ik bestudeer de kaart en ontdek dat in het bewuste vierkantje slechts één straat ligt: de Michelstraat. Blijkbaar heb ik die weg stelselmatig in al mijn ritten gemeden. Op mijn eerstvolgende ritje besluit ik die Michelstraat eens mee te nemen. Er worden me een paar dingen duidelijk. Enerzijds weet ik direct waarom ik die straat steeds heb overgeslagen: het is een onooglijk straatje met irritante bochten en verschrikkelijk slecht gelegde klinkers. Daar heb ik al die tijd niet veel aan gemist. Anderzijds smaakt eenmaal achter de computer de digitale beloning naar meer: mijn ‘max square’ gaat door het hobbelen over de Michelstaat van 14×14 naar 18×18. Mijn expansiedrang is gewekt.

Mijn ‘max square’ kan gemakkelijk nog groter als ik in de buurt van Zutphen een paar vakken weet te vullen. Het is wat verder van huis en puur op de gok gaat me dat waarschijnlijk niet lukken. Veloviewer heeft echter via Google Chrome een plugin voor Strava, waardoor deze eenmaal gekoppeld aan de routebouwer van laatstgenoemde direct laat zien hoe het ervoor staat met de vakjes. Ik kan eenvoudig de route door nog maagdelijke vakken laten lopen. Hierna is het een kwestie van de gpx van de route op mijn Garmin zetten en nafietsen. Hop. Van 18×18 naar 21×21. Dit kan gemakkelijk uit de hand lopen. Ik zie dat ik voor volgende uitbreidingen een pontje moet nemen, door een ontoegankelijk bosgebied moet rijden, een vliegveld moet betreden en bij een steenfabriek het terrein op moet. Hierna liggen de te vullen vierkantjes dusdanig ver van huis, dat het al snel niet meer in gewone ritten valt in te passen. Hiervoor zal ik moeten deelnemen aan toertochten door het hele land, stukken met de trein moeten reizen of ergens de auto parkeren en aldaar vakken vullen. Uiteindelijk zal mijn expansiedrang hoe dan ook worden begrensd door water.

Bij de ‘leaderboards’ ontdek ik dat het grootste vierkant tot nu toe bij elkaar gefietst is door ene ‘Dominique’ die met een indrukwekkende 90×90 bijna heel België bedekt. Gezien het feit dat ik binnenkort na mijn vakantie gewoon weer moet werken, zal ik ambities om dergelijke records te vestigen maar laten varen. Intussen is het een leuk spelletje dat motiveert om eens een andere route te rijden.

© ingefietst.nl

Voor meer informatie over veloviewer,’explorer score’ en ‘max square’ klik hier.