Wie geen zin heeft om het hele verhaal te lezen, scroll ⤵️ wel even naar de allerlaatste alinea. Misschien ben ik op zoek naar jou! 😉
—————————————————————

Oké, het WK in Mol (lees dat verslag hier) op vrijdag was mijn hoofdgerecht, maar wie mij afgelopen week had gezegd dat ik BEIDE toetjes nog zou rijden had ik vierkant uitgelachen. In de competitie van GOW Cyclocross Oost stond ik echter op een keurige 5e plek en deze crosscompetitie zou juist dit weekend een dubbel programma afwerken: eerst zaterdag Enschede en daarna zondag Sibculo. Beide crossen overslaan zou me flink terugwerpen in het algemeen klassement. Ik had bij inschrijving voor het WK al bedacht dat top-10 GOW dit jaar derhalve een te ambitieus plan zou zijn.

Enschede
Zaterdagochtend voelde ik me na een werkelijk beroerde nacht door de zware inspanning in Mol verrassend oké en ik besloot toch naar Enschede af te reizen. Beter wat dan geen punten en gewoon even fietsen leek me op zich hoe dan ook een goed plan. Bij de erg hoge planken was de spierpijn duidelijk voelbaar, maar verder wilde mijn lijf eigenlijk best wel crossen. Mijn start was waardeloos door een hardnekkig inklikprobleem en na een singeltrack filerijden was de aansluiting met de meiden van vorige week verkeken. Ik gaf mijn plek niet zomaar prijs, maar ik kan niet zeggen dat ik echt gestreden heb voor die 10e plaats. Wel heb ik genoten van het parcours en het frisse zonnetje en intussen Mol uit mijn systeem getrapt.

‘Morgen ga ik écht niet,’ had ik mezelf beloofd. Sibculo is véél te ver en ik wil uitslapen. Eenmaal halverwege die zaterdagmiddag terug uit Enschede echter werkte ik me thuis een slag in de rondte: wassen, schoonmaken, boodschappen, eten koken. Uitgeput plofte ik die avond op de bank met toch stiekem alles klaargezet voor een cross in Sibculo.

Sibculo
Weer slaap ik te licht, maar als om 7 uur de wekker gaat sta ik toch op. Ik ben nieuwsgierig naar deze nieuwe GOW-locatie. Ik kan het toch net zo aanpakken als in Enschede..? Na een uur en een kwartier rijden sta ik in Sibculo in ijskoude mist. Het blijkt een leuke ronde met wat strandjes en stukjes mtb-route. Ik vind het wel verwarrend en verdwaal bijna. Ligt dat aan de mist? Als ik vlak voor onze wedstrijd de complete ronde nog één keer kan rijden kom ik door een slip over een wortel met mijn linkerwijsvinger klem te zitten tussen mijn shifter en een boom. Mijn lijf wil hard fietsen en is door gisteren te rijden goed hersteld, maar mijn hoofd kan het simpelweg niet meer bijhouden.

De start vind ik na deze constatering ronduit eng. Ongekend lang blijkt het rechtdoor te gaan. Elk moment verwacht ik die bocht naar rechts het bos in, maar die ligt veel verder weg dan ik me herinner. Inge! Focus! Ik moet langzamer gaan rijden dan mijn benen willen en ik luister. Daarna geniet ik van het slingeren tussen de bomen en het hanessen in het zand, waar ik inmiddels bijna geen spierpijn meer voel.

In de laatste ronde laat ik me zonder enige aanleiding toch nog verleiden, gewoon omdat het de laatste ronde van drie wedstrijdjes is: hup even lekker tempo, alles eruit! Heerlijk! Het gaat goed en ik geniet van de flow, tot ik na het hupje over een boomstammetje wéér een stuk hout op mijn pad vind. Met een koprol ga ik het bos in. Dit was niet nodig geweest. Ik raap mezelf bij elkaar, maar laat mijn ego in het bos achter en rij min of meer rustig de wedstrijd uit. Met de finish in zicht strijd ik in het zand nog wel even voor behoud van mijn plek, maar word geklopt op de meet: 11e.

Superleuk dat ik alle drie de crossen uiteindelijk heb gereden! Ik had geen idee hoe dat zou uitpakken drie wedstrijddagen op rij, maar ik heb mezelf verbaasd. Mijn lijf kan meer dan wat ik voor mogelijk achtte. Voor een eventuele volgende ‘trippel’ zoek ik nog wel iemand die dat weekend voor me wast, de boodschappen doet, schoonmaakt, kookt en mijn fiets prepareert. Dan kan ik mijn hoofd er misschien ook tot en met de laatste ronde bijhouden…😉

Solliciteren kan middels een reactie 👇🏼

© ingefietst.nl

Uit mijn ‘fietsdagboek’ van 2019

📸 Luc Wilms, Margo de Wit, WATT IMAGE.