“Olde wieven hebben altied wat”

Afgelopen zondag was in Aalten de laatste van twaalf wedstrijden in de veldritcompetitie van de GOW. Ik begon in oktober aan dit seizoen met frisse moed en niet al te hoog gespannen verwachtingen. Ik hoopte wel dat de wekelijkse techniektrainingen bij RETO mij wat vaardiger en vooral zekerder op die crosser zouden hebben gemaakt, maar inmiddels weer twee jaar ouder dan bij mijn laatste crosswedstrijdje, durfde ik mezelf niet goed in te schalen wat betreft de competitie. “Geen laatste worden” leek nog steeds een goed uitgangspunt en daarnaast zo nu en dan maar eens kijken of er meer in zat.

Enkele zaken werden me al snel duidelijk. De jonge meiden, die ik nog kende van twee jaar geleden, waren intussen stukken sterker en handiger geworden. Namen die ik destijds in de uitslagen met gemak achter me liet, moest ik nu zo nu en dan in mijn buurt dulden en degenen, waarmee ik toentertijd nog op gelijk niveau kon strijden, gaven me in dit seizoen steevast het nakijken. Gelukkig was er voldoende nieuwe aanwas om me te laten zien dat dit verschijnsel niet slechts door mijn eigen ouder wordend lijf werd veroorzaakt. Wat me ook duidelijk werd, was dat het parcours bij mij heel veel uitmaakte: ik wist mezelf aanzienlijk dichter bij de top te klasseren indien het parcours voldoende klimwerk had waarop ik mijn lompe kracht kwijt kon. Daarmee kon ik enigszins goedmaken wat ik bij het draaien en keren tussen afzetlinten liet liggen. Alle oefeningen ten spijt had ik mezelf op dat specifieke punt nog niet significant kunnen verbeteren. In andere technische zaken was dit seizoen een stijgende lijn waarneembaar: het af- en opspringen ging steeds sneller, zandbakken werden steeds frequenter fietsend afgewerkt en ook balkjes en slootjes werden vaker succesvol gesprongen. Deze crosswedstrijden lieten me ook weer zien dat ik op de mountainbike meer lef heb dan op de crosser: ik krijg het op de mountainbike veel beter voor elkaar om in gedrang plekken te winnen, doordat ik simpelweg brutaler die grote fiets in de weg durf te planten.

Het waren voor mij twaalf leuke en vooral leerzame wedstrijdjes geweest. Ik probeerde na elke wedstrijd een kort verslagje op mijn facebookpagina te posten. Afgelopen zondag na de slotwedstrijd, die voor mij een nogal onfortuinlijke afloop had, las ik ze allemaal achter elkaar door. Ik schoot in de lach toen ik ontdekte dat ik er een kermisdeuntje van in mijn hoofd kreeg: “Olde wieven hebben altied wat”. Wat een geklaag! Een bloedende knie, een deuk in mijn been, gekneusde ribben… Misschien viel het me op, omdat ik zo’n kater had van die laatste ronde in mijn laatste wedstrijdje. Nu ik enkele dagen later dezelfde stukjes tekst nog eens bekijk, overheerst gelukkig het gevoel dat ik crossen stiekem het leukste hoekje van de fietssport vind.

Als het aan mij ligt sta ik volgend seizoen weer aan de start bij de GOW!

Lees mee in mijn ‘dagboek’ van het afgelopen seizoen:

1. Zutphen
“Jaaa! De cross is áán 😎
Vandaag was in Zutphen de eerste wedstrijd van de GOW. Met maar liefst 36 dames gingen we van start. In de eerste ronde zat ik achter een valpartij op de pumptrack, ben ik gestruikeld over de balk en bij mul zand in een bocht waar we met drie dames tegelijk doorheen wilden, vloog ik het struikgewas in 😂 Daarna heb ik ouderwets achter de feiten aan geracet en heb ik meerdere dames gepasseerd. Uiteindelijk was ik 18e. Daar ben ik zeer tevreden mee, maar er is gezien die eerste ronde nog ruimte voor verbetering. Wat was dit weer leuk!! Op naar Oldenzaal volgende week 😁“

2. Oldenzaal
Mijn facebookverslag was erg kort:
“Strandweer vandaag 😎 & 🙄😅
Leuk parcours Het Hulsbeek bij Oldenzaal, deze tweede GOW-wedstrijd! Edith, ontzettend bedankt voor deze foto’s 👍🏻”

Mijn Strava had meer tekst:
“Leuk parcours! ‘Het strandje helemaal fietsen’ werd een persoonlijke missie, die ik nèt niet heb volbracht. Onhandig met mijn stuur aan een afzetlintpaaltje blijven hangen en mijn linkerbeen opengehaald 🙄 Ook heb ik me door een inhalende nieuweling in het zand laten drukken 😡 ‘Naar links, naar links, naar links!!!’ Gast, denk je dat ik op dat moment ook maar enige controle had over waar mijn fiets precies heen ging in dat mulle zand!? Ik was blij überhaupt nog op mijn fiets te zitten…😅 In de persoonlijke vete stuivertje-wisselen met een andere dame ben ik helaas op de meet (zeer terecht) geklopt. Uitslag? Nu echt helemaal geen idee. Er stonden wel 40 vrouwen aan de start 😱 Hopelijk weer ergens op de helft??? Op naar de volgende cross!”

3. Hardenberg
Hiervan ontbreekt een verslag op facebook. Mijn Strava had een klein beetje tekst:
“Hoe je zonder zin, met bloedende knie (opengehaald aan een boomstronk) en nul talent voor mul zand toch tamelijk wat meer dan vijf punten kunt ophalen 😅 Bedankt voor alle aanwijzingen en aanmoedigingen!!”

4. Eibergen
“Fantastisch hoeveel foto’s er worden gemaakt tijdens een GOW-wedstrijd! Een cross leent zich prachtig voor fotografie: volop actie en de diverse deelnemers komen enkele keren aan het publiek voorbij. Wat ik vooral erg leuk vind, is dat fans niet alleen foto’s maken van hun eigen kind, vriend, partner, ouder of clubgenoot: er worden volop platen geschoten en die worden dan gedeeld op sociale media of aan de desbetreffende personen gestuurd. Dankjewel!!

Ik had echt een waardeloze 💩start vandaag (Eibergen, RTC de Stofwolk), maar daarna heb ik geen fouten meer gemaakt, geen crashes, geen EHBO 😅 deze keer, gewoon fietsend door alle zandbakken en mooie bochten draaien. Ik kon lekker naar voren opschuiven in het veld door steeds wat dames in te halen. Heerlijk gereden!! Uiteindelijk opgerukt naar (denk ik) plaats 14 💪🏻 Op naar Miste volgende week 😎”

5. Miste
“Mijn wedstrijddebuut in ‘retopekske’ 😅 bij de GOW-cross georganiseerd door Kanjers-voor-Kanjers bij Camping ‘De twee bruggen’ in Miste.

Door een ongenadig harde botsing met een afzetlintpaaltje op de laatste crosstraining had ik een dusdanig pijnlijke deuk (ja echt, een deuk, geen bult…) in de zijkant van mijn onderbeen, dat het me beter leek om deze keer te kiezen voor de mtb vanwege de vering. Na een redelijke start, die ik best spannend vond door de zeer beperkte ruimte, kon ik in de middenmoot aardig meekomen op het afwisselende parcours: slalommen tussen stacaravans, crossen door bosjes, glibberen en hobbelen langs de waterkant en dwars door de speeltuin met vette zandstroken. Ik merkte dat ik niet vol kon aanzetten, maar had dankzij de vering toch relatief weinig last bij de hobbelige stukken. Mooi wedstrijdje!

Bedankt voor het maken van foto’s Edith Gademan, Susan Ruesink-Gesink, Hans van Huet, Frans de Wit, Ronny Wormgoor en alle mede-RETO-renners dank voor de support 🙌🏻”

6. Braamt
“GOW Braamt: een ‘thuis’wedstrijd 😎 georganiseerd door RTV de Zwaluwen uit Doetinchem op het terrein van Markant Outdoorcentrum 💪🏻

Na een redelijke start voelde ik meteen dat het een goede keuze was geweest om ook deze week nog op de mountainbike van start te gaan: de deuk in mijn onderbeen was nog te pijnlijk om volle bak te knallen. Het ontbrak me vandaag sowieso aan power in mijn pootjes. Het zandstuk was moeilijk begaanbaar en elke ronde opnieuw een dergelijk loopstuk was eigenlijk te veel voor me vandaag 🙄

Toch heb ik ontzettend zitten genieten onder het afzien! Ik had een paar leuke onderlinge ‘wedstrijdjes-in-de-wedstrijd’ waardoor ik elke ronde opnieuw gemotiveerd werd. Met mijn directe rivale van vandaag heb ik zelfs gesprint om het competitiepunt op de eindstreep. Verloren…😅

Het publiek was echt fantastisch!! Dank voor alle aanmoedigingen. En Ruud, Frank, Frans, Karst, Marcel en Edith ook bedankt voor deze foto’s 👍🏻

Op naar Enschede volgende week. Ik heb me voorgenomen om daar hoe dan ook weer op de crosser te starten 🤞🏻

7. Enschede
Geen verslag op facebook. Mijn Strava had slechts de krachtige omschrijving: “Weer op de crosser!!!”

8. Nijverdal
“Vroeg op, nog donker. Geen zin. De regen klettert tegen de ruiten. Tijdens de ruim een uur durende autorit blijft het onophoudelijk regenen, terwijl de stormwind mijn Caddy van de snelweg probeert te blazen. Waarom doe ik dit!? Radio10 komt nèt boven het lawaai van de storm uit: “Als je het kan, echt, blijf in bed.”

Bij het inrijden is het eindelijk droog en ben ik direct blij met mijn keuze voor de mtb. Mijn crosser beschikt over carbonwielen met cantileverremmen: geen goede combinatie bij kletsnatte omstandigheden, zo heb ik vorige week gemerkt. De schijfremmen van de mtb geven me net voldoende zelfvertrouwen voor het uitdagende parcours van CC’75 van de 8e GOW-wedstrijd van dit seizoen in Nijverdal. Het is een leuk rondje! Bultjes, bochten, klimmen, dalen, draaien, keren. Mijn humeur wordt wat beter.

Ik start goed. Het nadeel daarvan is dat ik vervolgens gepasseerd word door dames, die normaal sneller zijn dan ik. Ik laat me hierdoor vandaag niet demotiveren. Ik heb een leuke onderlinge strijd met Nicole en Nikki, die helaas voortijdig strandt, omdat we op de finishlijn worden ingelopen door de nieuwelingenkoers. Einde wedstrijd. Ergens rond plek 15. Niet gek, met de motivatie waarmee ik de dag was begonnen.

Soep? Ja, lekker en vooral gezellig. Het was de thuiswedstrijd van het Timmerman-Eurol Cycling Team. Een stukje fietsen door Nijverdal en dan bij mensen thuis aanschuiven voor een kop soep. Het kan bij GOW.

Maar goed dat ik vanmorgen met mijn chagrijnige kop toch gewoon in die auto ben gestapt. Ik moet dat toch eens onthouden: door fietsen voel ik me altijd beter.
En vandaag was helemaal goed 😍

Actiefoto’s via de (de vrouw van de) jarige Frans de Wit.”

9. Kampen
“Alleen aankomen’ kan op diverse manieren… 😅

Vorige week kneusde ik mijn ribben door een koprol tijdens een toertocht op de mountainbike, waarbij ik mijn stuur in mijn borstkas kreeg. Vanmorgen deed alles nog dusdanig pijn, dat ik twijfelde of het wel zinnig was om naar KWC Kampen af te reizen voor deze GOW-veldrit. Nieuwsgierig naar een mooi modderparcours pakte ik toch mijn auto in. Bij het verkennen en inrijden sloeg de twijfel opnieuw toe: dit ging helemáál niet vandaag! Wat kwam ik hier doen!? Eenmaal aanwezig stelde ik me uiteindelijk toch maar op om te starten: zo min mogelijk in de weg rijden en er maar het beste van maken. Ik kon altijd nog gaan voor een DNF.

Na een voorzichtige start hield ik het groepje, waarbij ik normaal in de buurt zou kunnen rijden nog lang in zicht, maar ik moest me erbij neerleggen dat het vandaag niet voor me was weggelegd dat gat dicht te rijden. Het parcours vond ik superleuk: modder, hoogteverschillen, schuine kanten, een trapje en een zandbak. Mijn ribben vonden de trap erg pijnlijk, de rest was voor mij te doen en ging steeds beter. Ik zat echt lol te hebben op die crosser. Ik kon genieten van kleine persoonlijke overwinningen. In het laatste deel van de laatste ronde en ook daarna bij het inpakken van de auto voelde ik wel dat dit weer even genoeg inspanning was geweest voor het gekneusde gebied, maar ik had het niet willen missen 😍

Zó voelt het als je van ‘zal ik wel gaan’ via ‘zal ik wel starten’ naar ‘uitgereden’ gaat 😎

Dank Ruud de Bie, voor deze finish-📸”

10. Almelo (Avondcross)
Geen verslag op facebook, wel een beschrijving op Strava:
“Voor het eerst een avondcross. Lampjes waren voor dit nachtblinde konijn geen overbodige luxe geweest 🙄 Goede start 🙌🏻 met de eerste rij het veld in! Daarna was prut 😂 Werkelijk elk gat in het parcours heb ik in het donker weten te vinden 🙋🏻‍♀️ inclusief een voor mijn ribben zeer pijnlijke in de eerste ronde op de bult… Voor mijn gevoel lag ik daarna laatste of zo. Het duurde een ronde of 2 voor ik het echt meer leuk dan eng vond. Leuk achterhoedewedstrijdje met Anouk 😎 en uiteindelijk ook vandaag niet als laatste over de meet.”

11. Raalte
“Eindelijk kon ik gisteren weer rondcrossen zonder al te veel hinder van mijn ribben! CRT Raalte had voor deze 11e GOW-wedstrijd een bochtig parcours uitgezet met crossbultjes, een zandbak, grasstroken, een bosje, een slootje en een stukje modder. Uiteindelijk kon ik rond zonder ook maar ergens van mijn fiets te hoeven.

Ik had een slechte start en werd daardoor al snel geconfronteerd met het nadeel van dit parcours: er was weinig ruimte om in te halen. Toch heb ik uiteindelijk nog wat dames kunnen passeren, vooral in de laatste paar ronden.

Heerlijk om weer zonder pijn te fietsen! Over twee weken Aalten. Dat is de laatste cross in deze serie en dan heb ik ze (hopelijk) allemaal gereden dit seizoen 🙌🏻

Dank Margo de Wit en Susan Ruesink-Gesink voor de foto’s 🌹”

12. Aalten
“Met gemengde gevoelens bekijk ik de mooie foto’s van Ronny Wormgoor, Susan Ruesink-Gesink en Margo de Wit van mijn laatste GOW crosswedstrijd van dit seizoen bij De Peddelaars in Aalten. Het was heerlijk zonnig vriesweer, maar de voormalige modder op het parcours was nu hard bevroren: zo hier en daar waren er diepe sporen en wat ijs. De organisatie had een zeer link stuk al bij voorbaat uit het parcours gehaald, maar er bleef nog voldoende moeilijks over voor deze beginneling. Voor mijn positie in het eindklassement (12e) hoefde ik vandaag niks meer te bewijzen, dus ik besloot al snel dat ‘genieten’ en ‘niet crashen’ de voornaamste doelstellingen zouden worden.

Dat eerste is gelukt. Er was een leuke sfeer, ik deed mijn best om Daniëlle nog een beetje bij te houden, worstelde me steeds vlotter door de lastige stukken en werd veel aangemoedigd. Er was zelfs een heus spandoek, waar Ruud me onvermoeibaar mee stond te supporteren. Ge-wel-dig! Met een brede grijns reed ik mijn rondjes.

Tot vlak na de bel voor de laatste ronde. Toen bleek in een fractie van een seconde dat ik mijn tweede doelstelling van vandaag niet zou halen. Terwijl ik op het asfalt in een bocht naar links hing, dacht een achteropkomende nieuweling dat hij daar links voorbij kon. Dat paste niet. Ik klapte hard op het asfalt. Ik hoorde een zoemend geluid en had geen beeld meer. Ik heb pas weer herinneringen van het moment dat EHBO-ers mijn schaafwonden aan het schoonmaken waren. Het stuk ertussen mist uit de film…

Het gaat nu wel oke met me, denk ik. Ruud en Daniëlle hebben me naar huis gebracht, waarvoor heel veel dank 😘. Mijn linkerkant is zo hier en daar geschaafd en geschramd en voelt stijf. Ik heb niet echt hoofdpijn en ben niet misselijk, dus hopelijk valt het mee met een eventuele hersenschudding. De helm heeft veel van de klap opgevangen en is gebroken uit de strijd gekomen, net als mijn ‘RETO-pekske’. Mijn Ridley heeft alleen een scheve shifter. En ik, ach, ik heel wel weer. Ik baal wel enorm van zo’n slordig einde van een verder prachtig seizoen. Want echt: wat was dit een leerzaam maar vooral ontzettend leuk crosseizoen bij de GOW 😍“

Fotocredits: de foto’s in de collages zijn, behalve door mezelf, gemaakt door Edith Gademan, Ronny Wormgoor, Thomas Sommer, Margo de Wit, Susan Ruesink-Gesink, Jan van Prooijen, Ruud de Bie, Marcel Peters, Frank Renia en Hans van Huet.