De werkende fietser moet het doen met de spaarzame uren vrije tijd om te kunnen trainen. Het is fijn als juist in die paar uren het zonnetje schijnt, maar afgelopen weekend mocht het weer eens niet zo zijn. Neerslagrecords werden verbroken en om het helemaal af te maken stond er een behoorlijk stevige wind. Ik had die week al noodgedwongen een rustige duur op de stationaire trainer binnenshuis afgewerkt en ik wilde de volgende training toch echt weer naar buiten.

Er stond een klimtraining op mijn programma. Ik had bedacht om ongeveer duizend hoogtemeters bij elkaar te gaan rijden over de Eltenberg net over de grens nabij het Montferland. Aangezien de verharde wegen heel erg smerig waren en er veel meer verschillende beklimmingen mogelijk zijn als ook de onverharde wegen op dat  heuveltje zouden worden benut, leek het mij een briljant plan om die training op de mountainbike uit te voeren.

Ik begon met een stukje van de mountainbikeroute in het Montferland en ik kreeg op het eerste onverharde pad ernstige twijfels over de haalbaarheid van mijn plan. De zandweg tussen de akkers was behoorlijk ondergelopen. Ik had op nog geen kilometer van mijn startpunt al een paar keer door dusdanig diepe plassen moeten sturen dat er hoorbaar weinig vet op mijn ketting restte nog voor ik het bos had bereikt. In het bos zelf waren de normaalgesproken behoorlijk begaanbare trails veranderd in glijbanen van modder en ik was enigszins opgelucht toen ik binnendoorstak naar de berg waar het moest gaan gebeuren.

De eerste lange klim, die van smerig verhard overging in glibberig bemodderd, liet me zien dat die duizend hoogtemeters er vandaag echt niet in zouden zitten, niet alleen omdat de ondergrond absurd zwaar was, maar ook omdat het flink bleef waaien en de neerslag in de vorm van een combinatie van regen en natte sneeuw gestaag bleef vallen. Ik had het scherm van de Garmin Edge 810 op hoogtemeters gezet, om te kunnen zien of ik mijn doelstelling al had gehaald, maar de meting bleef voortdurend haperen bij deze omstandigheden, zodat ik na een klim of drie al totaal niet meer wist hoever ik ermee was. Thuis zou ik dat bij het uitlezen op Strava kunnen corrigeren, maar daar had ik op dit moment in het veld niks aan. Enigszins gefrustreerd zette ik het scherm maar weer gewoon op tijd, hartslag en kilometers.

Het plan om verhard en onverhard te combineren was niet zo verkeerd. Het bleek een leuke variatie op te leveren, die ik nog nooit op die manier op de Eltenberg had ervaren. De verharde beklimmingen waren zwaarder dan ik ze gewend was op de racefiets, simpelweg doordat ik ze op een mountainbike met zachte noppenbanden uitvoerde. De bospaden waren allemaal zwaarder dan onder droge omstandigheden, maar het was steeds weer een verrassing wat ik zou aantreffen. Zo hier en daar waren de trails echt onbegaanbaar. Behalve dat sommige paden waren uitgespoeld door de grote hoeveelheid neerslag of dat rommel de weg blokkeerde, was er ook ergens op een dusdanig grove wijze bosonderhoud gepleegd, dat er geen doorkomen aan was. Het feit dat de omstandigheden zo beroerd waren bracht in mij ook een zekere berusting teweeg. Het kon toch niet snel vandaag, dus dat hoefde niet zo nodig. Ik wist niet hoeveel hoogtemeters ik al had, dus ik klom maar wat; omhoog, afdalen, ergens anders omhoog, weer afdalen. Toen het eindelijk heel even droog werd nam ik een moment om van het uitzicht over het Rijndal te genieten en van de aldaar aanwezige enorme hoeveelheid bloeiende sneeuwklokjes.

Hoewel mijn Garmin de beklimmingen niet netjes bij elkaar optelde, was de sommering in mijn benen inmiddels goed voelbaar. Na een kleine twee uur aanmodderen, besloot ik dat het tijd was om ermee te stoppen. Mijn handschoenen waren inmiddels doornat en ik had hierdoor al enige tijd geen gevoel meer in enkele vingers. Eenmaal thuis bleek ik toch nog zo’n vijfhonderd hoogtemeters te hebben verzameld in amper 30 kilometer. Hoewel het maar de helft was van de hoogtemeters, die ik van plan was te doen, kon ik behoorlijk tevreden zijn. Deze krachttraining had ik toch maar weer gedaan om me voor te bereiden op mijn plannen van dit voorjaar. Een voorjaar, dat wat mij betreft mag gaan beginnen, want ik ben wel even uitgemodderd.

© ingefietst.nl