VTT-routes bij “Le Chambon”

Een tweede week Frankrijk bracht ons op kasteelcamping ‘Les Gorges du Chambon’ in Eymouthiers nabij Montbron. We hadden de mountainbikes mee, zodat we in de gelegenheid waren om in de omgeving een aantal VTT (Vélo Tout Terrain)-routes te verkennen. Er bleek een kleurensysteem te zijn, dat vergelijkbaar is met skipistes, waarbij groen zeer makkelijk (très facile) is, blauw gemakkelijk (facile), rood moeilijk (difficile) en zwart zeer moeilijk (très difficile). Aangezien we beiden geen ervaring hadden met de Franse variant van ATB-routes, leek het ons verstandig om met ‘facile’ te beginnen. In Italië was het ons namelijk al eens overkomen dat we een setje terreinkaarten van MTB-routes in de omgeving van Merano hadden gescoord bij de lokale VVV en vervolgens zelfs bij de routes die als ‘zeer eenvoudig’ waren aangeduid legio onmogelijk te fietsen paden voorgeschoteld kregen.

De eerste rit besloten we te starten met blauwe route nummer twee, waarna we eventueel route negen erachteraan konden rijden. We maakten zo een acht van twee en negen, wat rekenkundig van geen kant klopt, maar goed te doen bleek. Deze combinatie van routes was 30 kilometer lang en telde 557 hoogtemeters. Later hebben we ook de rode zes en de groene één nog gereden. We ontdekten dat het onderscheid in zwaarte vooral gebaseerd was op afstand en hoogtemeters en niet zozeer op technische moeilijkheid. De routes deden me denken aan de meeste routes in het Sauerland: grotendeels over karrensporen, behoorlijk op en af, zo nu en dan flink steil, maar in principe overal fietsbaar. De ondergrond bestond afwisselend uit steen, stenen, steentjes, zand, grasland en sporadisch een stukje asfalt.

Er zaten nauwelijks echte singletracks in de routes, maar zo nu en dan wel een leuke verrassing. Er was zo af en toe een gemakkelijk of spannend bruggetje, maar we moesten ook een paar keer dwars door een beekje. De ene oversteek was al fietsend heel goed te doen, maar bij een andere oversteek ben ik toch maar afgestapt. Er zijn vast mountainbikers, die dat prima kunnen fietsen, maar gezien mijn skills en de jinx om juist in mijn vakanties gips te scoren leek het mij wat verstandiger om daar maar een stukje te klûnen. De natuur was prachtig. Reden we met de blauwe routes twee en negen vooral door de bossen, met de rode route zes kwamen we ook veel door het open veld, waarbij er regelmatig van mooi uitzicht te genieten viel. Het was overal heerlijk rustig.

Over het algemeen kan ik zeggen dat we ons prima konden vermaken op de goed uitgepijlde routes. Het is ideaal om vanaf het centrale punt “Le Chambon” diverse combinaties van de negen verschillende routes te kunnen lussen, aangezien de meeste routes niet erg lang zijn. De kortste route (groen) is 8,5 kilometer lang met een kleine 100 hoogtemeters en de langste (zwart) heeft een lengte van 41,8 kilometer met bijna 900 hoogtemeters. Als je vakantieplannen hebt in die richting, zou ik zeker aanraden de mountainbike mee te nemen, maar ik zou persoonlijk niet mijn mountainbikevakantie speciaal daar plannen. Hoewel er natuurlijk prachtige karakteristieke kenmerken zijn, die uniek zijn voor dat gebied, lijken deze VTT-routes bij Montbron toch wat teveel op die in het Sauerland om het zo ver van huis te zoeken.