Ik voel hoe mijn hartslag omhoog gaat, terwijl ik mijn blik snel, maar systematisch langs het rek in de supermarkt laat glijden. Ik begin bij het slurpfruit dat ik zo nu en dan koop omdat het best lekker fietsvoer is, om al snel via opvolgmelk en babypoeder als kinderloze veertiger volledig buiten mijn comfortzone te geraken. Even overweeg ik om deze aanschaf niet in de supermarkt in mijn eigen dorp te doen. Ik merk hoe nieuwsgierige blikken zich in mijn rug boren, die zich bijna hoorbaar afvragen of het er bij mij dan toch nog van gaat komen. Ik wil de winkelbediende niet om hulp vragen. Nog niet. Al die soorten poeders, zalfjes en doekjes. Zo moet een man zich voelen, die voor het eerst voor zijn vriendin tampons gaat kopen. En dan zie ik ze liggen: toetenboeners!

Ik had voor de reis met Wielerbus een oude handdoek, een borsteltje, ontvetter en wat lubricant ingepakt in de hoop daarmee onderweg het hoognodige aan mijn fiets te kunnen doen. In elk geval zou ik na elke rit even de ketting kunnen schoonwrijven en zo nu en dan het ergste vuil van mijn fiets kunnen vegen. Het was niet bij iedere overnachtingsplaats mogelijk om met een tuinslang het grove vuil eraf te spoelen en ook de ruimte om te werken was vaak tamelijk beperkt. Nadat mijn fiets gedurende de eerste twee dagen het nodige natte weer te verwerken had gekregen moest ik al constateren dat mijn meegebrachte schoonmaakattributen toch wat tekortschoten. Opgespat vuil, sportdrank en geknoeide gel waren te veel voor mijn handdoek. Zoveel lelijkheid en kleverigheid op mijn geliefde rijwiel was slecht voor de moraal. Mijn kamergenootje Diana bood mij haar toetenboeners aan. Nooit van gehoord. Er ging een wereld voor me open.

Deze in een wondermiddel gedrenkte doekjes bestemd voor vieze kindermondjes en plakvingertjes hebben zich tijdens Wielerbus on Tour bewezen als fantastische fietspoetsers. Ze zijn dermatologisch getest, pH-huidneutraal en speciaal bestemd voor de tere babyhuid, waardoor ik het meteen aandurfde om ze te gebruiken voor mijn door sportdrank plakkende frame. Waar het met een vochtige doek nogal wat moeite kost om het frame te ontdoen van zoetigheid, modder en vet, is het met zo’n toetenboener in een enkele veeg weer spik en span. De boel ruikt lekker fris, glanst prachtig en ook het vuil van een volgende regenbui lijkt als vanzelf van het frame te spoelen. Wat de doekjes voor elkaar krijgen bij de fiets, lukt ze ook bij mijn handjes: na het poetswerk zijn deze met behulp van een toetenboener gemakkelijk schoongewreven en heerlijk zacht door de aloë vera.

Enthousiast pas ik ze gelijk toe op allerlei andere onderdelen. Stuurlint is niet langer kleverig. Wielen blijken er heel gemakkelijk mee te kunnen worden ontdaan van vetresten van de remblokjes. Velgen en spaken gaan er prachtig van glanzen. De remmen zelf blijken er prima mee te kunnen worden verlost van die typische troep die er na een regenachtige rit op achterblijft. Ik haal de doekjes overal overheen en achterlangs en geniet van het gemak waarmee mijn fiets weer begint te stralen. Voor de kettingschakeltjes vind ik ze wat minder praktisch, omdat ik de doekjes dan tamelijk snel stukwrijf. Gelukkig doet mijn oude handdoek daar prima zijn werk. Argwanend controleer ik of de remkracht niet is verminderd door eventueel op de velgrand of de remblokjes achtergebleven poetsmiddel uit de doekjes. De remmen werken prima.

In de loop van de reis blijken de doekjes ook handig voor het schoonmaken van andere zaken als helm en fietsschoenen. Zelfs voor vlekken in kleding heb ik ze met succes toegepast. Inmiddels heb ik mijn eerste eigen toetenboeners aangeschaft. Hoewel ik thuis vooral voor de aandrijving de voorkeur geef aan een grondige poetsbeurt met ouderwetse middelen, zal ik ze zeker blijven gebruiken voor een blinkend frame en glanzende wielen in een handomdraai. En natuurlijk zullen ze niet ontbreken op de paklijst voor een volgende fietsreis.

© ingefietst.nl