Aangezien ik geen aanstormend fietstalent was of met mijn blog inmiddels grote faam had verworven zag ik ook wel in dat Specialized geen reden had om mij een Era te sponsoren. Dat was wel een probleem, aangezien deze mountainbike zich na de ‘Test the best’ in ’s-Heerenberg behoorlijk in mijn brein had genesteld. Nadat ik de laatste vijf jaar op een zestentwintiger zonder achtervering had rondgehobbeld, was ik er al wel uit dat mijn volgende MTB een ‘twentyniner’ moest worden en zeer waarschijnlijk ook een ‘fully’, maar de evaring op de Era had ervoor gezorgd dat mijn eisen veel verder naar boven waren bijgesteld. Dit was absoluut onverenigbaar met het beschikbare budget. Een hobby mag geld kosten, maar eten is ook belangrijk.

Het geluk was aan mijn zijde: ik stuitte bij Wielerhuis de Pedaleur op een tweedehands Epic maat S van vorig jaar, slechts enkele maanden gebruikt door een dame van ongeveer mijn lengte. Door het feit dat het een occasion was, was deze zo goed als nieuwe fiets dusdanig in prijs gezakt dat ik erover na kon gaan denken, zonder dat eerst een winnend staatslot noodzakelijk was. Er zaten meer voordelen aan een gebruikte fiets. De eerste kleine krasjes waren al gemaakt. Hierdoor kon ik in alle vrijheid door het bos jakkeren, zonder angst voor takken en stenen, die mijn nieuwe fiets zouden kunnen beschadigen. Ik weet best dat een mountainbike hiervoor bedoeld is, maar de eerste krassen op een nieuwe fiets doen toch pijn. Ook mocht ik een proefrit maken, om te kijken of het gevoel van de Era werd benaderd en of de maat goed was.

Ik was van plan om een klein stukje van de mountainbikeroute in het Montferland te doen: bij Kilder de route oppakken, naar Beek rijden en dan via een paar brede zandwegen terug naar de winkel in Doetinchem. Vanaf het moment dat ik het asfalt had verlaten liet ik dit plan varen. Bij de eerste modderplassen voelde ik me nog wat bezwaard dat ik de fiets smerig maakte, maar al snel daarna was het ‘mijn fiets’. In Beek wilde ik naar Stokkum en eenmaal in Stokkum wilde ik gewoon de rest van de route ook doen. Wat was dat geweldig! Het was dan niet de Era, maar dit herenmodel van vorig jaar in een kleine maat paste me prima en ik beleefde de ervaring van ‘Test the best’ opnieuw. Het vertrouwen, waardoor ik nu hobbelige afdalingen in volle snelheid kon nemen, maakte dat ik gevoelsmatig de hele weg als een malloot heb zitten grijnzen. Dat vertrouwen was ik sinds mijn val in een afdaling in Italië, waarbij ik mijn elleboog brak, toch best wel kwijt geweest en deze fiets gaf me dat, net als de Era, eindelijk weer helemaal terug.

Inmiddels is de mountainbike echt van mij en nadat ik afgelopen week eerst een rustig ritje op deze fiets met vrienden had gedaan om de Tecklenburg Rundfahrt wat uit mijn benen te werken, was het gisteren tijd voor mijn eerste solorit. Mooi weer, wel veel wind, maar de route in het Montferland lag er goed bij. Het klimmen gaat even snel of langzaam als met de oude MTB, maar afdalen, hobbelige wortelweggetjes en mul zand gaan nu zoveel vlotter, dat ik zonder al teveel moeite meer dan vijf minuten eerder met die 25 kilometer klaar was. Het was de investering waard. Ik heb er weer meer plezier in door het herwonnen vertrouwen, in elk geval tot het moment dat ik het voor elkaar krijg om ook met deze mountainbike iets te breken.