Thijs Zonneveld beschreef heel treffend in zijn artikel ‘Met de Strava op mijn hielen’ wat het effect is van Strava op veel fietsers: “Sinds een week weet ik wie de duivel is. Hij zit in mijn telefoon en hij heet Strava. Ik heb mijn ziel aan hem verkocht maar ik krijg er niets voor terug.” Wat Strava af en toe met mij doet beschreef ik al eerder in ‘Stormachtig trainen’ en ik herken mezelf soms akelig in het artikel van Zonneveld.

‘O jee! Je bent net je QOM voor … kwijtgeraakt’ is een mededeling van Strava, die me altijd aan het werk krijgt. Waar was dat segment ook alweer? Wie is die dame? Heeft ze haar hele rit goed gereden of alleen op mijn QOM gesprint? Ik zoek het allemaal uit. De laatste maanden echter krijg ik die melding meerdere keren per week en soms zelfs meerdere keren per dag. Het feit dat steeds meer vrouwen de fiets ontdekken heeft een keerzijde. Deze vrouwen ontdekken al vrij snel Strava en ik raak hierdoor in een steeds rapper tempo QOMmen kwijt. Iets verliezen doet een sporter altijd een beetje pijn, ook al is het een digitale ereplaats.

Zoals een man een KOM (King of the Mountain) kan verdienen, krijgt een vrouw een QOM (Queen of the Mountain) als ze op een bepaald weggedeelte de snelste geregistreerde passante ooit is. Deze QOM komt op haar profiel in een erelijst te staan. Toen ik Strava ontdekte waren er nog niet veel vrouwen op het strijdtoneel. Bij elke rit grossierde ik QOMmen en bekers voor toptienklasseringen en elke keer in de prijzen vallen werkte wat verslavend. Ik had al vrij snel een indrukwekkende erelijst op mijn profiel. Er zaten een paar QOMmen bij, waar ik echt trots op was. Dat waren de segmenten met veel concurrentie, zoals in de bossen van Montferland. Sommige segmenten echter was ik de enige vrouw, die er ooit met een GPS gepasseerd was en op andere segmenten was ik met ongeveer 32 kilometer per uur op een vlak stuk weg toevallig de snelste dame.

Een groot deel van die lijst stelde dus eigenlijk niks voor en dat besefte ik ook wel, maar toch raakte ik gehecht aan mijn pagina’s met QOMmen. Het werd zelfs een missie om deze lijst alsmaar uit te breiden. Deze missie moet ik nu toch echt gaan opgeven om gezondheidsredenen. Afgelopen zaterdag heb ik liefst acht QOMmen gefietst in het Sauerland tijdens Andrés Bulten Tocht. Acht! En mijn lijst is er die dag geen QOM langer door geworden. Daar raakte ik op zijn zachtst gezegd toch wat gefrustreerd door. Er valt gewoon niet tegen te fietsen!

De toenemende concurrentie is echter wel een goede zaak. Er komen zo ook voor dames steeds meer segmenten waar het echt iets voorstelt als je jezelf in de top tien weet te rijden en dat maakt het alleen maar leuker. Mijn erelijst op Strava wordt niet echt langer meer, waarschijnlijk zelfs korter, maar krijgt wel steeds meer kwaliteit. Bovendien is het maar een virtueel gebeuren, waarbij niet iedereen fietst onder dezelfde omstandigheden. Zo wordt er veel vaker een KOM of QOM gereden met de wind mee of in een groep dan solo of tegen de wind in. Een krachtmeting, waarbij de deelnemers onder gelijke omstandigheden direct tegen elkaar strijden zegt nog steeds veel meer dan een onder wellicht ideale omstandigheden geQOMd segment op Strava. Ik kan dat allemaal heel goed rationaliseren, totdat die notificatie weer komt: ‘O jee…!’

© ingefietst.nl